Der Inhalt dieser Website ist urheberrechtlich geschützt! ©
Le contenu de ce site est protégé par le droit d'auteur ©
De inhoud van deze website is copyright ! ©
The content of this website is copyright ! ©

Ons ouderlijk huis

Ons ouderlijk huis aan de Groene Zoom 79  te Rotterdam Zuid was in de oorlogsjaren ook een onderduikadres. In het kolenhok achter het huis lagen eierkolen voor een houten schot en daar kroop wel eens een man in onder de kolen en vervolgens ging het hok dicht met een slotje. Ook in de kelder , onder het huis, te betreden via een vierkant gat in de vloer van de keuken , werden wel eens mensen verstopt. Dit alles met gevaar voor eigen leven. Men had een soort hangmat gemaakt in de kelder rechts aan de voorkant van het woonhuis. Ik kan me nog heel goed herinneren dat soldaten de kelder wilde zien en met zaklantaarns naar binnen schenen. Om dit echt te kunnen zien moest men de kelder in en dit deed men meestal niet. Het was daar bijzonder vuil ( gemaakt ? ). Ik kan mij als kind niet herinneren dat er ooit een Duitse soldaat bij ons via de keukenvloer de kelder is ingegaan. Mijn vader had ook zijn radio niet ingeleverd. Op de overloop had hij een gat in de vloer gezaagd en daar paste precies zijn radio in. Over deze houten vloer lag een keurig matje en van de radio werd dan ook in de oorlogsjaren dankbaar gebruik gemaakt.

De spanning in de oorlogsjaren in en rondom ons huis was enorm. In dit verband verwijs ik naar het boekje van Drs. Albert Oosthoek “ de knokploeg Rotterdam Zuid 1944-1945 waarin de volgende passage staat op bladzijde 33 :

citaat :

” Nog geen week later, op 31 januari, werd opnieuw actie ondernomen om aan bonkaarten te komen .”Noor” en “Rudolf” maakten samen het plan. ‘s Ochtends om half twaalf vertrokken de KP-ers per fiets naar de Bovenstraat 113 om ( in burger ) de overval uit te voeren. Ook nu werden het personeel en een aanwezige bezoeker opgesloten. Vervolgens schakelden de KP-ers de alarmschel uit en rukten de snoeren uit de telefoons, waarna ze de kluis , waar de sleutel nu wel op zat, geheel leeghaalden.Nadat ze het kantoor hadden gesloten , vertrokken ze zo snel mogelijk per fiets , om de distributiebonnen naar het hoofdkwartier aan de Groene Zoom te brengen. Door deze actie was de LO weer uit de problemen geholpen en had de KP-Zuid aan haar plicht voldaan”.

Einde citaat.

Tijdens één van de herdenkingen van de Razzia’s in het Feyenoord stadion ontmoette ik de heer Oosthoek. Bij die gelegenheid heb ik hem gevraagd of hij misschien wist waar dat hoofdkwartier was, waarop ontkennend werd geantwoord. Vervolgens heb ik hem verteld, dat dit in het huis was waar mijn ouders hebben gewoond in de oorlogsjaren.

Dat hoofdkwartier was dus bij ons thuis. Wij woonden aan die Groene Zoom en mijn oudste broer Jan liep ook in de oorlog met bonnen in zijn sokken naar onderduikadressen. Over het betrekken van een kind hierin zijn uiteraard de nodige woordjes gevallen tussen mijn moeder en vader. Dat is informatie die mijn oudste zus Henny mij op latere leeftijd heeft verteld. Mijn moeder was het daar bepaald niet mee eens met deze gang van zaken en vond dit dan ook onverantwoord om een kind daarmee te belasten. Mijn vader echter huldigde het standpunt , dat dit het minst risicovol was. Bij naslag van het boekje over de KP-Zuid blijkt, dat in de periode daarvoor ook meerdere overvallen hebben plaatsgevonden ter verkrijging van distributiebonnen en ander materiaal voor onderduikers. De oudste broer van mijn vader , Jan Gaertman die naast ons woonde op de Groene Zoom 81 , was niet op de hoogte van het feit, dat zijn broer in het verzet zat. Er werd immers niet over gesproken. Ook heeft mijn broer daarover nooit iets verteld. In de Sparrendaal woonde een mevrouw Van Dilst , die in de oorlogsjaren met distributiebonnen op haar buik sliep. Deze informatie heb ik  ook later te horen gekregen van mijn oudste zus Henny.

Our parental home

Our parental home at the Groene Zoom 79 in Rotterdam South was also a hiding place during the war years.
In the coal shed behind the house were egg coals for a wooden shot and sometimes a man crawled under the coals and then the shed closed with a lock. Also in the basement, under the house, to enter through a square hole in the floor of the kitchen, people were sometimes hidden. All this at the risk of their own lives. They had made a kind of hammock in the basement right at the front of the house. I remember very well that soldiers wanted to see the cellar and shined flashlights inside. To really see this they had to go into the cellar and they usually did not. It was very dirty there ( made ? ). As a child I don't remember that once a German soldier entered the cellar through the kitchen floor. My father had not handed in his radio either. On the landing he had cut a hole in the floor and his radio fitted exactly in it. This wooden floor was covered with a neat mat and the radio was used gratefully in the war years.

The tension during the war years in and around our house was enormous. In this context I refer to the booklet of Drs. Albert Oosthoek " de knokploeg Rotterdam Zuid 1944-1945 " in which the following passage can be found on page 33 :

quote :
” Less than a week later, on the 31st of January, another action was taken to get voucher cards. "Noor" and "Rudolf" made the plan together. At half past twelve in the morning the MPs left by bicycle to the Bovenstraat 113 to carry out the robbery. Also now the staff and one of the visitors were locked up. Then the KP-ers switched off the alarm and pulled the cords out of the telephones, after which they emptied the safe, on which the key was now stored. After they had closed the office, they left as soon as possible by bicycle, to bring the distribution vouchers to the headquarters at the Groene Zoom. Because of this action the LO was out of trouble again and the KP-Zuid hI met Mr Oosthoek at one of the Razzia's commemorations in the Feyenoord stadium. On that occasion I asked him if he might know where that headquarters was, which was answered in the negative. Then I told him that this was in the house where my parents lived during the war years.ad fulfilled its duty".
End of quote.

I met Mr Oosthoek at one of the Razzia's commemorations in the Feyenoord stadium. On that occasion I asked him if he might know where that headquarters was, which was answered in the negative. Then I told him that this was in the house where my parents lived during the war years.

So that headquarters was at our house. We lived at the Groene Zoom and my eldest brother Jan went into hiding during the war with coupons in his socks. About involving a child in this, of course, a lot of words have fallen between my mother and father. That is information my eldest sister Henny told me when I was older. My mother did not agree at all with this course of events and therefore found it irresponsible to burden a child with it.

My father, however, held the view that this was the least risky. A look at the booklet on the KP South shows that in the period before that, several robberies took place to obtain distribution vouchers and other material for people in hiding. My father's eldest brother, Jan Gaertman, who lived next door on the Groene Zoom 81 , was unaware that his brother was in the resistance. After all, there was no talk about it. Nor did my brother ever say anything about it. In the Sparrendaal lived a Mrs. Van Dilst , who during the war years slept with distribution vouchers on her belly. This information was also given to me later by my eldest sister Henny.