Een bijzondere ontmoeting met Lotty Huffener-Veffer !
Samen met mijn vrouw Tiny voor de banier in het verzetsmuseum in Aalten januari 2018. Op deze banier waren te zien de trouwfoto van mijn ouders H.W.Gaertman en J.A.S.H. Zimmerman uit 1933 alsmede de laatste brieven van mijn vader vanuit de "Helios" 1643 ton tijdens zijn reis over de Zuiderzee naar Kampen en de laatste brief vanuit Kampen 16.11.1944 en 18.11.1944.
Dit is een foto gemaakt door mijn zoon Thomas Gaertman in het Nationaal Onderduikmuseum te Aalten in januari 2018. Op deze foto ziet u in het midden mevr. Lotty Huffener - Veffer , 96 jaar oud , die een gedicht voordroeg bij de opening van de tentoonstelling in voornoemd museum onder de titel : “ Post uit de vergetelheid” / Waarom schrijf je me niet . De Lotty Veffer Foundation is naar haar vernoemd. Een vrouw die haar ouders en haar zusje voor het laatst zag in Kamp Vught. Haar moeder zei: “Blijf jij maar dan komen wij hier weer terug”.
Via kamp Vught werden zij vervoerd naar kamp Westerbork en vervolgens naar kamp Sobibor, waarna ze bij aankomst onmiddellijk van het leven werden beroofd.
Ook was er een banier te zien met daarop een foto van mijn ouders benevens brieven in oorlogstijd geschreven door mijn vader aan mijn moeder.
Dit alles in het jaar van het verzet 2018.
Zij is een voorbeeld voor velen !
‘Een trein vertrok van hier en ging’
26 januari 2018
Bij de opening van “Waarom schrijf je me niet” | “Warum schreibst du mir nicht” – Post uit de Vergetelheid in Nationaal Onderduikmuseum Aalten droeg Lotty Huffener-Veffer dit mooie gedicht voor.
Een trein vertrok van hier en ging…
En rijdt door mijn herinnering.
Die trein gaat weg en komt niet aan
En zal door heel mijn leven gaan.
Ik sta op ’t stil perron en wacht;
Er komt geen einde aan de nacht.
Ik wacht – en hoor – en zie altijd
De trein die door mijn hersens rijdt
En blijf het kind, dat elke nacht aan ’t einde van de spoorlijn wacht.
De trein uit mijn herinnering,
Die regelrecht de hel in ging.
Weer sta ‘k op het perron en zacht vertrekt de trein, ook deze nacht.
En eind’lijk stap ik in en rijd
Ik mee tot in de eeuwigheid.
De trein die door mijn hersens rijdt,
Op weg naar de vergetelheid.
Anneke Hemrika-Verheul Gerda Brethouwer, directeur Nationaal Onderduikmuseum, en Lotty Huffener-Veffer
Lotty Huffener-Veffer : "Een trein vertrok van hier en ging". Gedicht van Anneke Hemrika Verheul