Dit is de appèlplaats een foto van Björn Breedveld uit Georgsmariënhütte, die ik toevallig bij het Mahnmal aldaar ontmoette.
Links bovenin was het zogenaamde hospitaaltje ook wel "Schuurtje" genoemd, geen eten en geen drinken wel martelingen onder het motto “ Arbeit macht frei “ . Dit laatste is mijn vader overkomen. Hoe ver kan een mens dalen ! Wat zich op deze appèlplaats aldaar ter plaatse heeft afgespeeld , valt met geen pen te beschrijven. Tientallen jaren doodgezwegen en verborgen gehouden , maar dat kon natuurlijk geen stand houden.
Het zogenaamde "hospitaal", geen eten en drinken, geen verpleging. Men noemde dit het schuurtje ook wel de martelkamer . Daar kwam geen mens meer levend uit en je begrijpt werkelijk niet dat mensen tot zulke dingen in staat zijn. Als mensen de macht hebben over anderen dan zijn het gevaarlijke wezens, zeker in oorlogstijd.
In het boek Nederlanders in 't Verdoemde Land uitgegeven door de Duitse historicus Dr Volker Issmer staat het gedicht/rijm van Phida Wolff Jr, in leven administrateur van de voetbalvereniging Feyenoord, over het AZ.! (AZ staat voor Arbeitserziehungslager oftewel concentratiekamp).
Het is uit een verzameling pretentieloze versjes over het Duitse kampleven.
Citaat
Osnabrücker Pumpernickel ( roggebrood )
Als je in het Duitse Lager
Een iets onvertogens doet
Word je aanstonds kaal geschoren
En met het A.Z. beboet.
Arbeitszucht is concentratie
En wat dat daarginder is
Kunnen velen nooit meer zeggen....
Doodgegaan in droefenis.
's Morgens vroeg klinken bevelen
En als je maar even wacht
Worden je een aantal slagen
Met de knuppel toegebracht.
Af en toe mag je je wassen
En je krijgt een korstje brood
Maar na amper twee ,drie weken
Lijk je wel de Gore Dood
Werken moet je lange dagen
Met eenzelfde luizentroep
Je krijgt brood een bitter beetje,
En nog minder watersoep
Als je ziek wordt , geen erbarmen,
Werken moet je in Het Rijk,
Het A.Z. verlaat je meestal
Als een schim , een spook, een lijk
Hoe kan in 'n beschaafde wereld
Zoveel ergelijks bestaan,
Duitsland heeft zich door die Lagers
Met de grootste schand' belaân
Kommer, zorgen, luizenplagen
Zij vergalden alle pret
En de Orgie van de Misdaad
Culmineerde in 't A.Z.!
Einde Citaat
Osnabrück, 15 Februari 1945
Phida Wolff Jr / Administrateur v.v. Feijenoord.
Links ziet u het zogenaamde ziekenboeg in feite was het een martelkamer tot de dood erop volgt ! Mijn vader lag daar met de ribben door zijn longen en werd gemarteld op een stalen plaat. Immers Arbeit macht frei. Het is onbeschrijfelijk hoeveel leed deze mensen werd aangedaan. De man die de martelingen uitvoerde was ene Alex.
Een vriend van mijn vader Willem Mathijs Osthoff, die dit alles heeft overleefd , zag in 1952 zijn vrouw voor Hitler aan en bedreigde haar met een bijl. Gelukkig hebben de twee zonen de deur kunnen barricaderen om hun moeder te beschermen. Het huwelijk kon natuurlijk geen stand meer houden. Deze informatie heb ik van zijn vrouw. Je vraagt je af wat voor vader ons gezin zou hebben teruggekregen als hij dit alles had overleefd. Mijn moeder bleef met 4 kindertjes achter en hoe nu verder ? Een ieder had na de oorlog zo zijn eigen probleem. Op verzoek van Duitse autoriteiten heb ik indertijd een 3-daags bezoek gebracht aan Osnabruck en omgeving en heb een tweetal overlevenden ontmoet. Het was een ontmoeting die ik niet snel zal vergeten !
Vanuit het schuurtje bovenin met zicht op het Mahnmal Foto : H.W.Gaertman Jr.
2 x Hendrik Willem Gaertman foto 1941
Men werd kaal geknipt en zij moesten alle eigendommen / bezittingen inleveren. Ze kregen bijna geen kledij of heel dunne kledij en er werd als herkenning van het Arbeitserziehungslager dit dunne jasje met de letters A/Z gedragen. Ook werd er als herkenningsteken verf in de knieholte aangebracht. Bij aankomst moest men aldaar ter plekke alle bezittingen afgegeven. Ook werd er in 3-voud een plaatje met kettinkje uitgegeven met een daarbij behorend nummer waarvan 1 exemplaar moest worden gedragen. Mijn vader werd verweven met KW 1312. Zie foto aan de rechterzijde. Dit is het enige exemplaar wat men uit het kamp heeft kunnen smokkelen door dit in de grond te verstoppen. Dit heeft een maatje gedaan van mijn vader namelijk Willem Mathijs Osthoff , die na de oorlog dit plaatje aan mijn moeder heeft gegeven als herinnering. 's Ochtends mocht men voor het werk op die dag aanving naakt staan op de appelplaats van 5.00 uur tot 7.00 uur om vervolgens te worden natgespoten bij 12 graden vorst. De gruweldaden die in het verleden aldaar in Augustaschacht hebben plaatsgevonden zijn met geen pen te beschrijven. In oorlogstijd zijn mensen nog erger dan beesten. Een hel op aarde. Wat mensen , mensen aandoen.
Links :
Hendrik Willem Gaertman werd 36 jaar
25-03-1908 - 08-01-1945
